Ger Groot beschrijft de verhouding tussen Nietzsche en Frankrijk aan de hand van Nietzsches persoonlijke commentaren op de Franse cultuur en zijn doorwerking in het Franse denken van de twintigste eeuw.

Friedrich Nietzsche voelde zich tegen het eind van zijn leven meer Fransman dan Duitser. In Frankrijk moest de nieuwe Europese cultuur gestalte krijgen waarvan hij de contouren schetste. Vanaf het eind van de negentiende eeuw werd Nietzsche in Frankrijk intensief gelezen en vandaag de dag is er geen land waarin zijn filosofische invloed zo groot is.

De plaats van Nietzsche in de Franse filosofie van de afgelopen eeuw concretiseert Groot door in te gaan op drie figuren die diep door hem zijn beïnvloed. De Roemeens-Franse denker Emil Cioran ontwikkelde zich van een fervent Nietzscheaan tot een sceptische tegenstander, die nooit helemaal van Nietzsche loskwam. Georges Bataille omhelsde Nietzsche zodra hij een paar woorden van hem had gelezen en ontwikkelde in samenspraak met hem een hoogst persoonlijk denken. En Jacques Derrida gebruikte Nietzsches inzichten voor een geheel nieuwe filosofie van taal en betekenis. Bovendien legt dit boek een aantal onverwachte verbindingen bloot tussen deze denkers onderling. Zo vinden Cioran en Bataille elkaar als denkers van de nacht, Cioran en Nietzsche als theoretici van de ziekte, en Bataille en Derrida als filosofen van de erotische spreidstand van het zijn.