Denis Diderot maakt de indruk van een spontane, chaotische denker. Maar dat betekende niet dat hij maar wat aanrommelde. Zijn werken zijn een typisch voorbeeld van een ‘bewegend denken’, op de grens van filosofie en literatuur. Niet het eindpunt telt, maar de afgelegde weg.
Dit artikel is exclusief voor abonnees
Dit artikel op Filosofie.nl is alleen toegankelijk voor abonnees. Met liefde en zorg werken wij iedere dag weer aan de beste verhalen over filosofie. Steun ons door lid te worden voor maar €4,99 per maand.
Log in om als abonnee direct verder te kunnen lezen of sluit een abonnement af.
