Hedonisme – betekenis
Hedonisme is een filosofische houding die geluk of genot als het hoogste doel beschouwt. De term komt van het Griekse woord hedone, wat ‘genot’ betekent.
Wat is hedonisme?
Een van de grondleggers van het hedonisme is de Griekse filosoof Epicurus (341 v.Chr.-271 v.Chr.). Volgens Epicurus zijn gevoelens van genot en pijn de enige zaken die ertoe doen. De mens zoekt van nature genot en vermijdt pijn.
Toch waarschuwt Epicurus dat we niet zomaar elke vorm van genot moeten najagen terwijl we pijn en gemis vermijden. Genot kan namelijk vervelende neveneffecten hebben, zoals een kater na een leuke avond. Tegelijkertijd kan het verduren van ongemak ons ook plezier brengen, zoals wanneer je geld spaart om op vakantie te gaan. Omdat ons lichaam dit onderscheid niet kan maken, moeten we ons verstand (phronesis) gebruiken.
Epicurus: filosoof van het genot
Wat is een hedonistische levensstijl?
Epicurus is niet de enige hedonist die onderscheid maakt tussen fysiek en geestelijk genot, en die langdurig genot als doel stelt. De Britse filosoof Jeremy Bentham (1748-1832) baseert zijn ethiek op de zogeheten hedonistische calculus: om te bepalen wat bijdraagt aan ons geluk, moeten we de gevolgen van een handeling op de korte en lange termijn tegen elkaar afwegen. Zo heb je er meer profijt van om je werk op tijd te doen in plaats van het uit te stellen, zodat je later geen last hebt van stress.
Hedonisme – voorbeelden
Hedonisten krijgen vaak het verwijt egoïstisch te zijn. Volgens hedonisten zelf klopt dat niet. Zo zegt Epicurus dat het aangaan van vriendschappen niet alleen jezelf, maar ook de ander gelukkig maakt. In die zin kan hedonisme ook altruïstisch zijn. Ook Bentham stelt dat het bevorderen van het geluk van anderen ook dat van onszelf vergroot. De hedendaagse hedonist Michel Onfray (1959) is van mening dat er geen groter plezier bestaat dan zorgen om een ander.
Even tussendoor… Meer lezen over de filosofie van geluk? Schrijf je in voor de gratis nieuwsbrief:
Meld u aan voor onze nieuwsbrief
Hedonistische filosofen
Australië
Peter Singer (1946)
China
Yang Zhu (ca. 440–360 v.Chr.)
Engeland
Thomas Hobbes (1588-1679)
Jeremy Bentham (1748-1832)
John Stuart Mill (1806-1873)
Henry Sidgwick (1838–1900)
David Pearce (1959)
Frankrijk
Markies de Sade (1740-1814)
Michel Onfray (1959)
Griekenland
Aristippos van Cyrene (ca. 435–356 v.Chr.)
Epicurus (341-271 v.Chr.)
Italië
Lucretius (ca. 99-55 v. Chr.)
