Film
Nodig zijn voor een ander
De film All About My Mother gaat over moederliefde en wat het betekent om voor iemand te zorgen. Dat leidt tot prangende identiteitsvragen.
Verbeelde verhalen
Documentairemaker Fabrizio Terranova maakt Donna Haraway’s ideeën voelbaar zonder ze letterlijk te reproduceren, ziet Tobias Servaas.
Alt-right in de bioscoopzaal
Bewerkingen van oude films, nieuwe hoofdstukken van bekende series en variaties op kassuccessen: bioscopen draaien momenteel voor een groot deel op beproefde formules. En die zeggen veel over het politieke klimaat, vindt mediawetenschapper Dan Hassler-Forest.
Waarom houden we van horror?
Bloederige horrorfilms: ze stoten ons af en trekken ons aan. We kunnen er even lekker bij gruwelen. Hoe kunnen we genieten van iets dat ons angst aanjaagt?
Eric Kaplan: ‘Ja, de Kerstman bestaat’
Eric Kaplan is schrijver van de bekende sitcom The Big Bang Theory en filosoof. Hij schreef een filosofisch boek over de Kerstman.
De filosofische videotheek: Maigret
Ook het oeuvre van de Luikse auteur Georges Simenon (1903-1989) is een schatkamer voor de filosofie, hoewel wijsgeren zich zelden in dit werk verdiepen. Ze kennen Simenon misschien wel, omdat ze in een onbewaakt moment, tijdens een strandvakantie bijvoorbeeld, gedachteloos en haastig een Maigret hebben geconsumeerd. Dan blijven ze helaas niet stilstaan bij de… Read More
Hannah Arendt. Kan een film het denken tonen?
Barbara Sukowa speelt de rol van Hannah Arendt in de gelijknamige film. Alleen zij kan volgens de regisseuse ‘de onzichtbare activiteit van het denken zichtbaar maken’.
Kants categorieën in de bioscoop
Kant formuleerde in 1781 de categorieën die in ieder geval nodig zijn willen we überhaupt iets kunnen waarnemen. De Nederlandse filmregisseur Frans Weisz weet na vele jaren film maken inmiddels veel over de ‘Er-was-eenscategorie’ en de ‘montagewetten’: ‘Je ziet een huilend kind gevolgd door een bord pap. De kijker legt zelf een oorzakelijk verband: honger.’
Tarkovski en de kamer die je diepste – pijnlijke – wens vervult
De kamer die alles geeft wat we willen – Andrej Tarkovski gebruikt het beeld als kritiek op onze oppervlakkige, soms destructieve wensen.
Charlie Chaplin: een paria met een bolhoed
‘Het is juist de onmacht van de Zwerver die de toeschouwer ontroert en laat lachen. Zijn onmacht is dynamiet.’ Charlie Chaplin, onmacht als maatschappijkritiek. Dit artikel is exclusief voor abonnees Dit artikel op Filosofie.nl is alleen toegankelijk voor abonnees. Met liefde en zorg werken wij iedere… Read More