Noam Chomsky

Hoe komt het dat we zo weinig weten, terwijl er zoveel informatie beschikbaar is? Volgens Noam Chomsky staan westerse intelligentsia – met name in de Verenigde Staten – veel te onkritisch tegenover hun eigen maatschappij. Zowel journalisten als academici volgen slaafs het beleid van hun overheid en accepteren klakkeloos de waarden van het kapitalisme. Zij lijken blind voor het feit dat ze daarmee zwijgzaam instemmen met een discutabele ideologie. In feite vormen de massamedia in de VS een propaganda-instrument in handen van de overheid. Waar priesters in vroegere maatschappijen de daden van de heersende klasse rechtvaardigden, daar hebben hedendaagse intellectuelen een soortgelijke rol opgenomen: zij vormen de ‘seculiere priesterkaste’ van de moderne tijd.

Even tussendoor… Meer lezen over Noam Chomsky en andere grote denkers? Schrijf je in voor de gratis nieuwsbrief:

Chomsky is een rationalist. Centraal in zowel zijn taalkundige als politieke opvattingen staat het geloof dat mensen beschikken over aangeboren denkstructuren – zoals een moreel instinct – waarmee zij de wereld waarnemen. Begin jaren ’60 verwierf de Amerikaan grote bekendheid in academische kringen, als grondlegger van de ‘generatieve grammatica’. Het menselijke vermogen om taal te verwerven, zo betoogde Chomsky, is universeel: wij beschikken over een aangeboren grammatica. Met die hypothese creëerde hij eigenhandig een nieuw en uiterst vruchtbaar onderzoeksveld in de linguïstiek. Maar buiten de taalkunde heeft Chomsky ook naam gemaakt vanwege zijn politieke standpunten – links georiënteerd, wars van autoriteit en met anarchistische neigingen. Chomsky staat zeer kritisch tegenover het buitenlandse beleid van zijn eigen overheid: de militaire interventies van de VS, hun steun aan ondemocratische regimes en hun omgang met Wikileaks getuigen van een fundamentele hypocrisie. Zo vergeleek Chomsky de aanslagen van 9/11 met het bombarderen van een fabriek in Khartoum onder het bewind van Bill Clinton: de VS beschuldigen anderen van terreurdaden, maar zijn daaraan zelf net zo goed debet.