Charles Taylor

Waarom protesteren politici tegen de bouw van een nieuwe moskee, maar behoren kerken tot het culturele erfgoed? En waarom vieren we in Nederland wel Sinterklaas, maar is het Suikerfeest geen internationale feestdag? Filosoof Charles Taylor vindt dat we culturele verschillen juist moeten erkennen en vieren.

In een van zijn latere werken Multiculturalism: Examining the Politics of Recognition bekritiseert hij de liberale democratie die zich volgens hem te veel bezig houdt met de universele gelijkheid tussen individuen. In plaats daarvan stelt Taylor een interculturele dialoog voor tussen vertegenwoordigers van verschillende culturele tradities waarbij elke vertegenwoordiger rekening houdt met de mogelijkheid van zijn eigen ongelijk.

Even tussendoor… Meer lezen over Charles Taylor en andere grote denkers? Schrijf je in voor de gratis nieuwsbrief:

Het uitgangspunt van dit voorstel is de analyse van het moderne zelf, die Taylor geeft in zijn beroemdste werk Sources of the Self: The Making of the Modern Identity. Volgens Taylor stimuleert het liberalisme de ontplooiing van een individuele, authentieke identiteit zonder rekening te houden met de rol van de gemeenschap daarin. ‘Het ontdekken van mijn eigen identiteit zou niet moeten betekenen dat ik werk vanuit isolement, maar dat ik zowel openlijk als intern in dialoog ben met anderen,’ meent Taylor. Het liberalisme stelt weliswaar een neutrale staat voor waarin allerlei verschillende mensen en culturen samenleven, maar verzaakt een dialoog te creëren tussen die verschillen. Neutraliteit van de staat waarborgt namelijk het recht op een eigen identiteit, in plaats van het recht van erkenning van die identiteit door de overkoepelende gemeenschap. Kortom, volgens het liberalisme dient de gemeenschap slechts een instrumenteel doel, terwijl de sociale context volgens Taylor een voorwaarde is voor het ontwikkelen van een eigen identiteit. Taylor wordt vanwege deze kritiek op het liberalisme tot het communitarisme gerekend.