De moderniteit is – volgens Charles Taylor – het onontkoombare gevolg van onze geschiedenis. Maar betekent modern zijn niet juist dat we de geschiedenis achter ons laten?
Vanouds was het oude betrouwbaarder en degelijker dan het moderne. Het had zich immers bewezen. Maar nadat de hele maatschappij door enkele revolutionaire processen – gesymboliseerd door de Industriële en de Franse Revolutie – helemaal overhoop was gehaald en de breuk met de traditie definitief was geworden, was het oude geen aanbeveling meer. Voortaan stond modern tegenover klassiek. Wie iets klassiek noemt, geeft daarmee weliswaar aan dat het waard is om in moderne tijden voort te bestaan, maar erkent tegelijkertijd het belang van het moderne. Het oude als zodanig heeft afgedaan. De moderniteit is ons onontkoombare lot. We kunnen niet anders dan modern zijn. Maar waarom eigenlijk?
Dit artikel is exclusief voor abonnees
