Home Filosofen Seneca

Quote

“Wie zijn heden verprutst, is de slaaf van zijn toekomst”

Seneca behoort, met Marcus Aurelius en Epictetus, tot de prominente aanhangers van de Stoa, de school van de stoïcijnse filosofie. Voor deze filosofen is ‘leven naar de natuur’ het principiële uitgangspunt, waarbij ‘natuur’ moet worden opgevat als een ideale orde (kosmos), die wordt bestierd door de rede (logos). Beroemd is Seneca om zijn Dialogen en Brieven aan Lucilius.

Troost

Seneca wordt geboren in Córdoba, in de Romeinse provincie Hispania, maar klimt al snel op tot de hoogste ambtelijke kringen in Rome. Door keizer Claudius wordt hij verbannen naar Corsica, waar hij zijn studie van de stoïcijnse filosofie begint en drie troost-essays schrijft (Consolationes). Hier begint hij de stoïcijnse apatheia toe te passen, een loskomen van emoties die onze voorstellingen vertroebelen. Dat is geen passieve apathie in de moderne zin van het woord, maar een opdracht geestelijke balans vinden door te leven volgens de wetten van de natuur en kosmos. Zo ‘troost’ hij een moeder met het verlies van haar zoon, door te wijzen op het feit dat alles in het universum en keer sterven moet.

Even tussendoor… Meer lezen over Seneca en andere grote denkers? Schrijf je in voor de gratis nieuwsbrief:

Meld u aan voor onze nieuwsbrief

Ontvang elke woensdag het laatste filosofie nieuws, de beste artikelen van de week en af en toe een aanbieding.
Ontvang wekelijks het laatste filosofienieuws, de beste artikelen en af en toe een aanbieding.

Uit deze radicale cognitieve houding volgen ook de deugden respect en welwillendheid jegens ieder menselijk wezen, die allen hun plek hebben in de kosmos. Zo verzet Seneca zich ook tegen de inhumane behandeling van slaven en betoont hij zich een tegenstander van gladiotorenspelen en oorlog in het algemeen.

Gedwongen zelfmoord

Seneca mag terugkeren naar Rome om de jonge Nero op te voeden en wordt later zijn adviseur. In 65, verdacht van een complot, dwingt de keizer hem zelfmoord te plegen. De dood van Seneca leeft voort als hoogtepunt van stoïcijnse zelfbeheersing, mede dankzij Tacitus’ beschrijving. Tot het eind is Seneca waardig, troost zijn vrouw en spreekt vermanend tegen zijn in huilen uitgebarsten vrienden: ‘Waar zijn jullie filosofische maximes, de voorbereiding van zo vele jaren studie tegen het kwaad dat komt?’