Lang geleden werkte ik als enige vrouwelijke wetenschapper op een afdeling waar een jongere collega pornografische afbeeldingen als screensaver gebruikte. Als je zijn kamer binnenliep om hem iets te vragen, sprongen de naakte vrouwen je tegemoet. Mijn mannelijke collega’s zagen dat ook, maar deden er niets aan. Ik klaagde erover bij de leidinggevende. Hij reageerde lacherig en beloofde de jongeman te zullen aanspreken.
Het is slechts een van de vele seksueel ongemakkelijke incidenten die ik in dertig jaar werken aan universiteiten en hogescholen heb ervaren of van andere vrouwen heb gehoord. Dat ongemak betreft mannen die vrouwelijke collega’s op de mond zoenen, te dicht tegen hen aan schuiven tijdens etentjes, handtastelijk zijn, seksistische of seksueel getinte opmerkingen maken of seks hebben met vrouwelijke studenten of promovendi. Het is achterlijk dat dit gebeurt, dacht ik telkens, maar veel vrouwen – onder wie ikzelf – wisten niet hoe zich ertegen te weren. Iedere vrouw zou zich veilig moeten voelen op haar werk, maar dat was niet zo. En is nog steeds niet zo.
Dit artikel is exclusief voor abonnees
