Home Rechtvaardigheid ‘Je krijgt er zoveel voor terug!’
Rechtvaardigheid Taal

‘Je krijgt er zoveel voor terug!’

Praktisch filosoof Elke Wiss stelt elke maand vragen bij stellige uitspraken die ze tegenkomt.

Door Elke Wiss op 17 november 2023

Elke Wiss genieten

Praktisch filosoof Elke Wiss stelt elke maand vragen bij stellige uitspraken die ze tegenkomt.

FM12 FM 12 Filosofie Magazine cover
12-2023 Filosofie magazine Lees het magazine

Dit artikel krijgt u van ons cadeau

Wilt u onbeperkt toegang tot de artikelen op Filosofie.nl? U bent al abonnee vanaf €4,99 per maand. Sluit hier een abonnement af en u heeft direct toegang.

In mei werd ik moeder van een zoontje. Als iemand me vraagt hoe het gaat en ik – na het sociaal gewenste antwoord – tussen neus en wallen ook iets mompel over ‘soms een beetje zwaar, wennen, moe, overal spierpijn’, volgt vaak algauw dit zinnetje: ‘Maar je krijgt er zoveel voor terug!’

Toen ik in de kraamtijd boven de box van mijn baby hing, spookte dit zinnetje door mijn hoofd. De kraamvisite was weg, het zinnetje bleef achter en hing nu verwachtingsvol in de ruimte.

De suggestie dat je ‘ergens veel voor terugkrijgt’ impliceert dat er ook iemand is die ‘veel’ aan je teruggeeft. De baby in dit geval, neem ik maar even aan. Arm kind, denk ik, blijkbaar ben je hier nu al, vier weken oud, om mij van alles terug te geven.

Willen we vermoeide ouders troosten met deze gedachte?

Ik kauw erop en ik begrijp het niet zo goed. Wat krijg ik dan precies waarvoor terug? Is het hebben van kinderen eigenlijk een soort ruilhandel? Zijn de offers van het ouderschap zo groot dat we er iets voor terug moeten krijgen?

En wat is het dan precies dat ik terugkrijg? Poepluiers, lachjes, een knuistje om mijn vinger – het is er allemaal. Het eerste hapje, kleffe kusjes, eerste woordjes en stampende rode laarsjes in herfstplassen straks ook.

Het is fantastisch, mooi, bijzonder om getuige van te mogen zijn. Maar het voelt niet als een vereffening van een schuld, iets dat ik zou moeten terugkrijgen voor een keuze die ik toch echt zelf – behoorlijk weloverwogen – heb gemaakt. Dat kleine manneke is niks gevraagd, dat ís gewoon. Welke rekening zou hij bij mij open hebben staan?

Even tussendoor… Meer columns lezen van Elke Wiss? Schrijf je in voor de gratis nieuwsbrief:

Meld u aan voor onze nieuwsbrief

Ontvang elke woensdag het laatste filosofie nieuws, de beste artikelen van de week en af en toe een aanbieding.
Ontvang wekelijks het laatste filosofienieuws, de beste artikelen en af en toe een aanbieding.

Waarom zeggen we dit zinnetje tegen jonge ouders? Willen we vermoeide papa’s en mama’s troosten met deze gedachte? Of willen we eigenlijk onszelf geruststellen? Misschien hebben we het nodig om – op momenten van twijfel, wanhoop en frustratie – te verantwoorden waarom we ook alweer aan kinderen zijn begonnen.

Of is het grimmiger: zit er soms, onbewust, een voor-wat-hoort-wat-denken onder ouderschap?