‘Ik kreeg eens een patiënt op bezoek die als klacht had dat zijn vrouw niet meer kon spreken’, vertelt Albert Hijdra, neuroloog bij het AMC. ‘Ze deed volgens hem wel steeds haar mond op en neer maar er kwam geen geluid meer uit. Voor ons was direct duidelijk dat het probleem bij hem lag. ‘Zijn oren waren op zich prima, maar hij had een laesie in beide slaapkwabben, precies in de zogenaamde auditieve cortex, die het binnenkomende geluid analyseert. Deze patiënt had een keer vreselijk lol omdat hij een orkest zag dat stond te mimen, tenminste dat meende hij. Bepaalde geluiden kon hij niet meer “horen” omdat zijn hersenen ze niet konden analyseren. Zoals bij veel patiënten met stoornissen in “hogere” hersenfuncties was hij zich er niet van bewust dat er een defect was in zijn waarneming, en niet in zijn omgeving.’
Dit artikel is exclusief voor abonnees