We vroegen onze lezers hoe ze de dag plukken. Dat gebeurt vooral in de natuur en met vrienden.
1. Natuur
De dag plukken in de natuur is iets waar de romanticus Jean-Jacques Rousseau helemaal achter zou staan. Rousseau beschouwt de natuur als een bron van het goede, van onschuld, menslievendheid en liefde. Wij zijn als gesocialiseerde wezens in een onwaarheid terechtgekomen en door tijd door te brengen in de natuur kunnen we terugkeren naar ons instinctieve, ongereflecteerde zelf-zijn.
2. Vrienden
Voor Aristoteles was vriendschap de ontdekking van gelijkheid. Het is niet zo gek dat we graag de dag plukken met vrienden. Het is een wapen tegen de vervreemding die in de maatschappij zo alomtegenwoordig is. In de steden waar we wonen tussen tienduizenden mensen die we niet kennen, is een gelijkgestemde een welkom houvast.
3. Muziek
Dat wij graag de dag plukken door muziek te beluisteren is volgens Schopenhauer heel logisch. Hij beweerde: het leven is ellendig, en alleen muziek kan een beetje verlichting geven. Schopenhauer vond dat muziek een grootse en uitzonderlijke kunst was, met een krachtig effect op de meest innerlijke natuur van de mens. De mens begrijpt, volkomen en diepzinnig, dat muziek een universele taal is. Muziek drukt dus niet deze of gene afzonderlijke en concrete vreugde uit, deze of gene droefenis of ontzetting, maar de vreugde, de droefenis of de ontzetting als zodanig. Met muziek kunnen we onze stemming en gebeurtenissen overstijgen.
4. Familie
‘Het gevoel dat we voor familie hebben is niet te vergelijken met een gevoel jegens enig ander.’ Dit is een uitspraak van Bertrand Russell. Geen wonder dat we graag met familie de dag plukken, want deze liefde is volgens de filosoof betrouwbaarder dan elke andere vorm van liefde. Ouderlijke genegenheid is een onwrikbaar gegeven. Ouders houden van ons omdat we hun kinderen zijn, en hier kunnen we blind op vertrouwen.
5. Lekker eten
Gerookte eendenborst, in combinatie met een lichtzoete Gewürztraminer, roquefort en Margaux. De Franse filosoof Michel Onfray zou nog liever doodgaan aan het eten van boter dan zijn bestaan te rekken met margarine. Net als velen plukt hij de dag met lekker eten. Onfray is een radicaal aanhanger van het hedonisme, de filosofie die het geluk en genot boven alles stelt. Het is een manier van omgaan met de enige zekerheid die we hebben: de dood. We moeten de dood niet temmen, maar verachten. Het hedonisme is de kunst van die verachting. Laat je verleiden door Michel Onfray.
Dit artikel is exclusief voor abonnees
