‘Hoe gaan we het oplossen, meneer Ten Bos?’
Deze vraag krijg ik honderden keren per jaar gesteld, vooral door toehoorders van mijn colleges of lezingen over grote kwesties als milieuvervuiling. Ik word er altijd een beetje kregel van. Niet dat ik het de mensen kwalijk neem dat ze hem stellen, want de vraag is begrijpelijk. Het punt is dat hij bij mij een soort verlegenheid oproept: ik heb de macht niet haar op te lossen. Het probleem is zo groot dat vragen naar een oplossing, hoe begrijpelijk ook, enigszins ongepast lijkt. Waarom? Omdat je pas zicht op de vraag krijgt als je begrijpt hoe onmachtig je bent.
Dit artikel is exclusief voor abonnees
