A posteriori
A priori
“Als een vorm van waarneming ontbreekt, ontbreekt een vorm van kennis die niet verworven kan worden”
Aristoteles
De term ‘a posteriori’ komt uit het Latijn en de betekenis is ‘achteraf’, ‘achterna’ of ‘later’. Net als de tegenhanger ‘a priori’, is het een manier om te beschrijven hoe kennis tot stand komt. Uitspraken van deze aard ontlenen hun geldigheid aan de ervaring. Kennis die geverifieerd moet worden aan de hand van empirisch onderzoek is dus altijd a posteriori kennis. De vertaling laat zien dat het immers gaat om stellingen die pas na de ervaring – ‘achteraf’ – bevestigd kunnen worden.
Om te weten of de stelling ‘mijn zus is jarig op 4 januari’ waar is, moet dat eerst op een bepaalde manier worden onderzocht. Het is noodzakelijk te verifiëren dat die zus überhaupt bestaat en na te gaan of zij inderdaad op 4 januari is geboren. Dit is dus kennis die alleen verkregen kan worden na de ervaring, en daarom a posteriori. De filosofische stroming die de waarheid probeert af te leiden uit de ervaring – a posteriori kennis – wordt het empirisme genoemd.
Relevante berichten
Saul Kripke, de horkerige logicus
Saul Kripke had revolutionaire ideeën over het verschil tussen mogelijk en noodzakelijk. Met zijn persoonlijkheid maakte hij minder indruk.
Immanuel Kant: De avontuurlijke thuisblijver
Volgens Immanuel Kant kunnen wij niets zeker weten, omdat we altijd worden beperkt door onze eigen waarneming.
Vier filosofen over kijken
Vier filosofen over de rol die kijken speelt bij kennis vergaren.
John Locke: Denk als een rebel
Met de vrijheid van denken en spreken komt de plicht om ook goed na te denken, waarschuwde John Locke. En dat is lastiger dan je denkt.
