Pauline Harmange schreef het boek Mannen, ik haat ze, waarin ze pleit voor een vrouwelijk perspectief, óók in het feminisme.
Beeld Stefaan Temmerman
Wat kan ik weten?
‘Ik dacht dat iedereen wist dat vrouwen systematisch benadeeld en onderdrukt worden. Er is veel onderzoek naar gedaan, de feiten zijn bekend. Toch blijft het moeilijk om deze statistieken op de voorgrond te krijgen, omdat de media en politiek deze kennis vaak bagatelliseren. Feministen moeten telkens opnieuw bewijzen dat vrouwen onder andere slachtoffer zijn van seksueel geweld en minder betaald krijgen dan mannen. Bovendien horen we allemaal bij het systeem dat deze feiten naar de achtergrond drukt, en dat maakt het moeilijk ze te vertrouwen. Het lukt ons maar niet om deze koude, harde feiten te erkennen.’
Dit artikel is exclusief voor abonnees
Wat moet ik doen?
‘We moeten van het mannelijke naar het vrouwelijke perspectief wisselen. Het is waar dat niet alle mannen verkrachters zijn, maar het is óók waar dat bijna alle vrouwen aan geweld van mannen worden blootgesteld. Dat eerste perspectief is nog altijd dominant. Mannen beginnen in reactie op het feminisme vaak over hun eigen slachtofferschap. Natuurlijk zijn mannen ook slachtoffer van seksisme, maar niet op dezelfde manier als vrouwen. Het is niet eerlijk dat mannen altijd met hun perspectief op de proppen komen als het over vrouwen gaat. Mannen moeten niet altijd de ster van de show willen zijn.’
Wat mag ik hopen?
‘Ik schreef dit boek in de hoop dat er bij vrouwen een energie – woede – vrijkomt. Die woede, of zelfs haat, van vrouwen jegens mannen is namelijk altijd ingegeven door de wens om jezelf te beschermen, je veiliger te voelen en om je als mens te kunnen verwezenlijken. Deze woede is dus nodig om een eerlijke balans te krijgen tussen mannen en vrouwen. Daarnaast hoop ik dat mannen zich realiseren dat deze haat zich niet richt op individuele mannen, maar dat alle mannen desondanks veel harder hun best moeten doen om een beter mens te zijn die vrouwen niet benadeelt. Dat is geen te hoge verwachting.’
Wat is de mens?
‘De mens is gebaat bij vrede en niet gemaakt voor al te veel ontberingen. We willen gewoon een gelukkig leven leiden. Maar voor vrouwen is dit moeilijker. Mannen verkeren in een luxepositie, waarin ze ervan uitgaan dat ze respect, veiligheid en liefde verdienen. Zelfs voor middelmatige mannen ligt de weg open om zich in vrijheid en veiligheid te kunnen ontwikkelen. Voor vrouwen is dat minder vanzelfsprekend; die moeten ervoor vechten. Vrouwen moeten zich bewijzen om mens te mogen zijn.’
