In 1913 kwam Albert Camus ter wereld in het toenmalige Mondovi, in het noordoosten van Algerije. Wie Camus wil begrijpen, kan niet om zijn relatie met Algerije heen. Zo schrijft hij in de bundel Algerijnse kronieken (1939-1958): ‘Wat mijzelf betreft, ik heb vurig van deze grond, mijn geboortegrond, gehouden, alles wat ik ben komt hier vandaan.’
Algerijnse kronieken verscheen in 1958 en is het laatste boek van Camus dat tijdens zijn leven werd gepubliceerd. Eindelijk is deze bundel beschikbaar in het Nederlands, in een sublieme vertaling van Eva Wissenburg. Op het eerste gezicht lijkt de inhoud van Algerijnse kronieken gedateerd; het zijn tijdgebonden opiniërende en journalistieke artikelen waarin Camus reageert op de actualiteit die nu al decennia tot de geschiedenis behoort. Maar niets is minder waar, want voor de goede verstaander gaat het belangrijke boek over rechtvaardigheid en solidariteit.
