Humanistisch raadsman Jan Smit staat al 19 jaar klaar voor Nederlandse militairen. Alies Pegtel ging met hem mee naar een bezinningsbijeenkomst voor jonge soldaten. ‘Als je straks in de kazerne in de spiegel kijkt, wie wil je dan zien?’
Het is een mistige zondagochtend in januari, en pakweg vijftig jonge soldaten zitten in een halve kring in het bos bij legerplaats Oirschot tussen de kale bomen. Op de koude grond luisteren ze naar muziek die klinkt uit een soundboxje. De stem van De Dijk-zanger Huub van der Lubbe schalt door de mist: ‘Ik kan het niet alleen.’ De soldaten, met legergroene mutsen op en handschoenen aan, hebben zich zo goed en zo kwaad als dat gaat tegen bomen genesteld; ze leunen op hun rugzak of tegen elkaar. Hun geweren staan in een rij met de loop van hen af gericht.
Dit artikel is exclusief voor abonnees
