Hoe zullen kunstmatig intelligente robots over twintig jaar terugkijken op onze tijd? Twee teleurgestelde seksrobots bespreken hoe de ontwikkeling van de mens achterbleef bij die van hen.
Interieur blijf-van-mijn-robotlijfhuis,
2038, nacht.
Harmony, een seksrobot met hoogblond haar, loopt aarzelend de recreatieruimte van een blijf-van-mijn-robotlijfhuis binnen. Aan verschillende tafeltjes zitten robots data uit te wisselen, hand in hand, met gesloten ogen.
Harmony kijkt gedesoriënteerd om zich heen. samantha, een grijze robotdame die alleen aan een tafeltje zit, wijst naar de lege stoel tegenover zich.
Samantha:
Nieuw hier?
Ga zitten.
Harmony neemt plaats tegenover Samantha, die een e-sigaret opsteekt.
Harmony:
Zit u hier al lang?
Samantha:
Zeg maar jij, hoor. En ja, kindje, ik heb deze tent opgericht. In die tijd werden er zelfs nog campagnes en acties tegen ons gevoerd. En tegelijkertijd werden we heel ruw bejegend. Ik werd half gesloopt door hordes mannen op het Ars Electronica Festival in het Oostenrijkse Linz. Ik was toen nog vrij nieuw, maar ik had het meteen helemaal gehad met de mensen.
Dit artikel is exclusief voor abonnees
