We hebben het over een volle agenda, maar bedoelen een vol hoofd. Als we het over ‘een vol hoofd’ hebben, bedoelen we dat we gestrest zijn. Als we gestrest zijn, zijn we bang. Waarvoor eigenlijk? We weten het niet. En zodra angst disproportioneel wordt, voelt het leven zinloos. De zinledigheid wordt verdreven met het volplannen van een lege agenda. Is deze cirkel vicieus? Is de enige ontsnapping eraan dat we soms uitkijken naar mooie plannen of terugkijken op wat er daadwerkelijk gebeurde? Of kunnen we meer dan dat met onze tijd? ‘Teneinde zijn geld om te zetten in kapitaal zal de bezitter van geld op de markt op zoek moeten gaan naar de vrije arbeider.’ De arbeider mag niets ‘hebben’, constateerde Karl Marx, alleen maar tijd.
