In mijn portemonnee zitten twee spiekbriefjes die me influisteren wat er in het leven echt belangrijk is. Op het ene briefje staat: ‘Word geen Dinges.’ Op het andere briefje: ‘Je moeder bestaat niet.’ Het zijn twee notes to self.
Dit artikel is exclusief voor abonnees
‘Word geen Dinges’ komt uit een commercial voor telefoniemerk Hi. Deze reclame attendeerde pubers op het gevaar om in de vergetelheid te raken. Volgens Hi kun je aan de anonimiteit ontsnappen door veel berichtjes te versturen (‘Bij ons zes maanden eindeloos sms’en voor € 2,50 per maand’). Dit spiekbriefje gebruik ik als ik weer eens te veel Seneca of Marcus Aurelius heb gelezen. Prachtige schrijvers, die stoïcijnen, daar niet van. Maar soms krijg ik het idee dat ze helemaal de boot hebben gemist van het web 2.0.
Je moet je niet druk maken over je imago, denken ze bijvoorbeeld. Maar ik leef in een tijd waarin andere wetten gelden. Ik zou een dief zijn van mijn eigen portemonnee als ik niet aan personal branding deed. Ik zou dom en kortzichtig zijn als ik niet nadacht over mijn online reputatie. In mijn tijd is die stoïcijnse bescheidenheid geen deugd, maar een makke.
Daarom verzamel ik vrienden op Facebook, reageer ik op discussies om hoger in de ranking te geraken, kijk ik regelmatig op Twitter of mijn naam wel wordt genoemd. En om te weten of ik besta, googel ik mijzelf. Gelukkig acht het algoritme mij altijd relevant.
Een tijdje terug verloor ik een van mijn vrienden. Het probleem was: ik wist niet wie. Ik wist alleen dat ik de ene dag 212 vrienden had op Facebook, en de volgende dag nog maar 211. Iemand moest mij hebben ontvriend.
Dat voelde niet als een persoonlijk verlies. Het voelde alsof er iemand was weggelopen bij mijn show. Op Facebook heb ik niet alleen vrienden, maar ook klapvee. En nu was er, tijdens de voorstelling, iemand opgestaan en weggelopen. Had ik iets verkeerds gezegd? Was ik niet meer leuk? Was ik niet meer relevant? Bestond ik nog wel?
Toen pakte ik dat andere spiekbriefje. ‘Je moeder bestaat niet.’ Mijn moeder is misschien wel een van de belangrijkste personen in mijn leven. Maar in de werkelijkheid van Hyves, Twitter en Facebook is zij volkomen irrelevant. Ze heeft nergens een profiel. Op Google krijgt ze nul hits.
Ze bestaat niet. Als zo’n belangrijk persoon niet bestaat, is het niet erg om niet te bestaan.
Arjen van Veelen is classicus en auteur van Over rusteloosheid, een lichtvoetige studie naar onder meer de internetmens en Facebook
