Op mijn zestiende vulde ik bij de keuring voor de militaire dienst op een formulier in dat ik bij de mariniers wilde. Ik was nogal sportief in die tijd en marinier leek me wel een uitdaging.
Toen ik later studeerde had ik spijt van deze bevlieging. Ik wilde niet alleen geen marinier worden, militaire dienst in zijn geheel stond me tegen. Ik werd nu eerder bewogen door pacifisme dan door spannend avontuur. Het was dan ook mijn stellige voornemen me na mijn studie op grond van mijn overtuiging te laten afkeuren.
Maar zover kwam het helemaal niet, want vlak voor ik afstudeerde werd de opkomstplicht opgeschort en hoefde niemand nog in dienst. In de loop der jaren veranderde ik opnieuw van mening. Verschillende keren. Ik zal daar nu niet over uitweiden, waar het me hier om gaat is dat mijn wens ergens nog altijd staat genoteerd: Korps Mariniers.
Hoewel mijn persoonlijke toekomstperspectief inmiddels vaak van gedaante is veranderd is daar op papier niets van te zien. De oude droom klinkt nog als een liedje uit de jaren tachtig, waarvan nu pas opvalt dat de saxofoon, het geluid van de drums en het keyboard overeenkomen met alle liedjes uit die tijd.
Sigmund Freud zou in een brief hebben geschreven dat er een leeftijd komt waarop je niets nieuws meer bedenkt, en hoe triest dat is. Niet de wens maar de angst lijkt me hier vader van de gedachte. Want kun je ooit niets nieuws meer bedenken?
Even tussendoor… Meer columns lezen van Coen Simon? Schrijf je in voor de gratis nieuwsbrief:
Meld u aan voor onze nieuwsbrief
De massale angst dat de wereld er door klimaatverandering aangaat is niet ongegrond, maar de eentonigheid waarmee we naar de afgrond kijken maakt aan onze toekomst eigenlijk al een einde. Er wordt niets nieuws meer bedacht. Maar hoe zal ditzelfde liedje over dertig, over vijftig en over honderd jaar klinken?
De toekomst wordt nooit het liedje dat je zong. Ook al komt er altijd een dag dat je blij bent dat oude wensen niet in vervulling zijn gegaan, zou je ze ook niet gewenst willen hebben? Zonder gedateerde illusies bestaat er geen verleden en zonder dat verleden hebben we geen toekomende tijd.
Ik wens u een mooie toekomst.