Als je je op sociale media zo af en toe laat verleiden tot een rondje scrollen, kom je soms wat leuks tegen. Tussen de kattenfilmpjes en de ondernemers met ‘verdien-een-ton-per-jaar-met-passief-inkomen’-praatjes door kun je er zowaar geïnspireerd raken – door een verrassend inzicht over een actualiteit, een persoonlijk verhaal dat je aan het denken zet, een quote of een spreuk.
Laatst kwam ik deze tegen: ‘Life begins at the end of your comfort zone’. Het was niet de eerste keer dat ik deze spreuk tegenkwam. Eerder scrolde ik er voorbij, nu bleef ik even hangen. De boodschap die erbij hoort is vaak dezelfde: daag jezelf uit, stop niet als het lastig wordt, groei gaat nu eenmaal hand in hand met pijn en ongemak.
Welk leven begint daar dan?
Klinkt mooi, en je denkt al snel: daar ben ik het mee eens. Maar toen ik mijn telefoon weglegde, dacht ik er eens even over na: begint het leven echt pas aan het einde van je comfortzone? Welk leven begint daar dan?
Mijn eerste gedachte was dat de spreuk wel klopt; ik voel me het meest ‘levend’ wanneer ik nieuwe dingen doe. Maar meteen daar achteraan dacht ik: of toch niet? Want voel ik me dan niet levend als ik comfortabel met man en kat op de bank hang met een serie? Hoe voel ik me dan? Toch zeker niet niet-levend.
Even tussendoor… Meer columns lezen van Elke Wiss? Schrijf je in voor de gratis nieuwsbrief:
Meld u aan voor onze nieuwsbrief
Ik realiseerde me dat de memes en quotes die ik tegenkom over de comfortzone vooral benadrukken dat die comfortzone geen goede plek is, dat je daar vooral uit moet. Is er dan echt niets van waarde in die comfortzone?
Aan het eind van je comfortzone schijnt je leven te beginnen. Maar waar die zone begint en eindigt heeft niemand me nog kunnen vertellen. Misschien bevindt ‘het leven’ zich al pendelend tussen je comfortzone en daarbuiten.
