Édouard Duplan (36), voetballer bij FC Utrecht en Sparta Rotterdam, studeerde filosofie. Vooral de Stoa is hem altijd bijgebleven.
Beeld: Maarten Noordijk
‘In Frankrijk heb je verplicht drie uur per week filosofie, in het laatste jaar van de middelbare school. Ik keek ernaar uit, want mijn zus had ook filosofie gehad. Ze was fan van haar docent. Hij maakte er een soort theaterstuk van. Ik heb dezelfde docent gehad en ik voelde meteen dat het ook iets voor mij was. Daarna heb ik twee jaar filosofie gestudeerd.
Mijn eerste filosofische liefde was de Stoa. De gedachte dat je je eigen meester kunt zijn, dat sprak mij heel erg aan. Op die leeftijd had ik last van schoolfobie, een soort spanning die je voelt als je voor de hele klas moet praten en dat soort dingen. Ik voelde dat elke dag. Volgens de Stoa heb je controle over je lichaam, over wat je denkt en wat je voelt. Ik denk dat ik het daarom zo interessant vond. Misschien hoopte ik dat ik op die manier meer controle over mezelf zou krijgen. Dat is wel bij mij gebleven, op een bepaalde manier. En het is ook een beetje hoe ik dingen doe.
Ik probeer afstand van de dingen te nemen en ik probeer mezelf niet druk te maken over wat niet van mij afhangt. En ik denk dat het me wel heeft geholpen, tot op een bepaalde hoogte. Maar met voetbal ben ik erachter gekomen dat het supermoeilijk voor mij is om stoïcijns te blijven. Op het veld ben je eigenlijk naakt; je kan geen afstand meer nemen. Je kan niet meer verbergen wie je bent. Je core, die kun je niet meer verbergen. Dus om stoïcijns te zijn op het veld, ik ben erachter gekomen dat dat bijna onmogelijk is, omdat je moet vertrouwen op je intuïtie. Veel nadenken op het veld is niet goed. Als je wordt geconfronteerd met een rollercoaster van emoties, wordt echt je stoïcisme op de proef gesteld.’
Dit artikel is exclusief voor abonnees
