Meer denken over seks, heet Alain de Bottons nieuwe boek. Niet zozeer meer denken aan seks dus, maar meer nadenken over seks, zodat die fris en fruitig blijft.
Dit artikel is exclusief voor abonnees
Waarom doen we dat toch eigenlijk, ons in het holst van de nacht in allerlei bochten wringen om handelingen te verrichten die we met de meeste mensen walgelijk zouden vinden? De Engelse filosoof Alain de Botton zegt dat het daar nu precies om gaat, om de mogelijkheid dat het walgelijk wordt: ‘Alles wat erotisch is, is met de verkeerde persoon weerzinwekkend, en daardoor zijn erotische momenten nu juist zo intens: precies op het punt waar walging hoogtij zou kunnen vieren, vinden we slechts verwelkoming en toestemming.’
Met observaties als deze analyseert De Botton opnieuw op luchtige en scherpe wijze alledaagsheden, zoals hij dat eerder deed met onderwerpen als liefde (in The Romantic Movement), werk (Ode aan de arbeid) en reizen (De kunst van het reizen). Net als die gebieden is ook de slaapkamerpraktijk niet probleemloos.
Zo laat De Botton ons kennismaken met Daisy en Jim, ‘ons stel in Zuid-Londen dat al een maand niet meer heeft gevreeën’. Zoiets is volgens De Botton onder andere te wijten aan het feit dat de naaktheid van de ander zo ontzettend normaal wordt als je al een tijd samen bent. De oplossing is dus om je partner weer in een nieuw licht te zien, wat kan via de blik van een derde persoon. Een trio is voor sommige koppels misschien wat heftig, maar de auteur heeft nog een andere tip: zet naaktfoto’s van je partner op een daartoe bestemde internetsite en vraag het publiek om commentaar. Wie ook dat iets te gewaagd vindt, kan z’n heil zoeken in een ander interieur. Volgens De Botton geeft meubilair ons namelijk het idee dat we in seksueel of ander opzicht niet kunnen veranderen, omdat het dat zelf ook niet doet. Vandaar het ‘metafysische belang’ van hotels, dat dus niet alleen gelegen is in de luxe badlakens en frisse zeepjes.
Vreemdgaan
Een andere kwestie waar De Botton zich aan waagt, is overspel. Hij gaat tegen de gangbare conventie in en zegt dat het verkeerd is om nooit een slippertje te overwegen. Het getuigt van geen enkel respect voor de kortheid van ons bestaan, de zinnelijkheid van het lichaam (niet alleen dat van je partner) en schoonheid in het algemeen. Moeten we dan vreemdgaan bij de vleet? Dat nu ook weer niet. Vreemdgaan berust volgens De Botton op het misverstand dat je alles kunt hebben: liefde van een vaste partner en wilde seks tot in de eeuwigheid. Overspel zorgt er onvermijdelijk voor dat de liefde voor onze wederhelft of ons gezin te lijden heeft, en het is dus als trekken aan een te klein tafelkleed: onherroepelijk komt er ergens een stukje tafel onbedekt.
Misschien is porno dan een goed middel om wat meer pit in een lange relatie te brengen? Ja, zegt De Botton, maar niet in de vorm waarin die nu bestaat: gespeend van iedere esthetiek, ethiek en intelligentie. Zijn alternatief: intelligente porno met mensen die lezen en elkaar ‘op tedere en respectvolle manier oraal bevredigen’. Dat klinkt naïef. Maar De Botton heeft inmiddels het heft in eigen handen genomen en wil met kunstenaars opnamen maken van ethisch en esthetisch verantwoorde seks. Het wachten is op de eerste filosofenporno-dvd’s.
