Machiavelli was niet ‘alleen maar’ een groot politiek denker. Zo schreef hij ook prachtig proza en toneel. Wel toont hij zich daarin even goddeloos en wars van moralisme als in zijn politieke werk. Machiavelli’s vele geschriften zullen wel gedoemd zijn altijd te worden aangeprezen met: ‘Van de schrijver van Il Principe.’ Als ze niet ook door Machiavelli geschreven waren, hadden zijn andere pennenvruchten waarschijnlijk niet op de aandacht kunnen rekenen die ze nu wel krijgen. Dat was jammer geweest, omdat Machiavelli een zeer interessant en vruchtbaar schrijver was. Hij was een echte Renaissancefiguur, een Uomo universale, van alle markten thuis. Behalve zijn beroemde ‘vorstenspiegel’ schreef hij een uitgebreid commentaar bij de eerste tien boeken van de Romeinse historicus Livius, een geschiedenis van Florence, een dialoog over de krijgskunst, vele brieven (zowel privé als in dienst van de republiek Florence), een kort verhaal, poëzie en toneel. Van de laatstgenoemde drie genres – laten we zeggen: van Machiavelli’s bijdrage aan de ‘schone letteren’ – is nu een Nederlandse vertaling verschenen. Paul van Heck tekent daarvoor, die eerder andere belangrijke werken van Machiavelli vertaalde.
Dit artikel is exclusief voor abonnees
