Het volk bestaat uit ‘massamensen’ die nooit tevreden zijn, geen lijden kunnen verdragen en verslaafd zijn aan hun slachtofferrol. Of heeft het klagende volk een punt? Twee pakketjes zijn het er nog niet over eens.
Een bestelbusje in een grote stad, ochtend.
Twee pakketjes staan achter in een bestelbusje klaar om bezorgd te worden. Het zijn de laatste twee van deze rit. De bus is bijna leeg.
pakketje 1
Ik ben zo misselijk dat ik niet weet hoelang ik dit nog volhoud.
pakketje 2
Gevoeligheid voor wagenziekte is niet handig voor een pakketje.
pakketje 1
Ik heb geen wagenziekte, ik lijd aan deze cultuur. Ik walg van het systeem waar ik deel van uitmaak. Wij worden besteld, uit noodzaak of uit verveling. Maar we zijn nooit genoeg. De massamensen die ons bestellen, zijn als verwende kinderen. Ze zijn niet dankbaar voor wat ze krijgen. Hoogstens klagen ze over wat hun ontbreekt. Ze kunnen geen lijden verdragen.
Dit artikel is exclusief voor abonnees
pakketje 2
Massamensen?
pakketje 1
Ze denken niet zelf na, maar willen vooral op een ander lijken. Ze zijn ten prooi gevallen aan de collectieve waanzin van sociale media, reclame, verleiding en commerciële indoctrinatie.
pakketje 2
Zonder commercie zouden wij niet eens bestaan, goede vriend. Het kapitalisme heeft meer welzijn gebracht dan enig ander systeem. Naar massa’s mensen inderdaad! En degenen die ons besteld hebben zijn wel degelijk blij als we straks bij hen bezorgd worden, let maar op. De enige die ik hoor klagen, ben jij.
pakketje 1
Dan heb je je oren in je zak zitten. Ik hoor overal geklaag – weet je niet meer hoeveel gele hesjes er een tijdje terug besteld werden? De massamens wordt niets in de weg gelegd bij het najagen van zijn lusten. De staat zweept zijn behoeftes op, waardoor hij gaat denken dat hij recht heeft op alles, een recht dat hij driest zal opeisen.
pakketje 2
Ben je niet een beetje dubbelhartig? Aan de ene kant vind je die ‘massamens’ te passief en onnadenkend, omdat hij verdoofd is door de commercie en betutteling door de staat. Maar aan de andere kant veroordeel je die mens ook als hij zijn rechten probeert op te eisen. Wat wil je nou eigenlijk?
pakketje 1
O, ik begrijp best dat mensen boos zijn. Want af en toe realiseren ze zich dat hun leven niet echt is. Dat ze worden voorgelogen, over gelijkheidsidealen. Dat het grootste deel van het kapitaal in handen is van een paar procent van de bevolking. Als je dan zelf twee banen moet hebben om rond te komen, zoals veel Amerikanen, of als je je baan kwijtraakt omdat wat jij doet elders goedkoper kan, zoals in Europa, dan knapt er iets en ga je schreeuwen en ruiten stukslaan. In de massa-samenleving is dat een gevoel waarmee je nergens terechtkunt. Het probleem is alleen dat de massamens vervolgens te lang in die slachtofferrol blijft hangen en zichzelf er blijvend mee identificeert.
En de overheid? Die is gek op slachtoffers. Die nodigt de boze massamens meteen uit om ook aan tafel te komen zitten. Hoe sneller de opstandige kan worden ingekapseld en opgenomen in het systeem, hoe beter. Geef ze het gevoel dat er naar ze geluisterd wordt, hou ze zoet. Dan houden ze vanzelf weer op met schreeuwen en kan alles blijven zoals het is.
pakketje 2
Tjonge, je ziet het niet echt zonnig in, hè? Als die massamens volgens jou zo’n stakker is, misschien kan de elite dan uitkomst bieden? We rijden door een villawijk, volgens mij komen wij best goed terecht.
pakketje 1
De elite? Laat me niet lachen. De elite heeft zichzelf opgeheven. De minister, de beroemde natuurkundige en de romanschrijver hebben tegenwoordig opvattingen die een barbier in een volkswijk niet zouden misstaan. Iedereen is massamens geworden. Dit busje bezorgt dezelfde ordinaire pakjes in deze wijk als in een achterstandsbuurt.
pakketje 2
En wat is daar nou helemaal mis mee? Als mensen niet massaal in opstand komen, dan zijn ze misschien toch niet zo ontevreden als jij suggereert. En als de tegenstelling tussen ‘het volk’ en ‘de elite’ niet meer bestaat, zijn mensen misschien eindelijk gelijkwaardig geworden.
pakketje 1
Droom maar lekker verder. De elite en het volk zijn hoogstens één geworden in hun zouteloosheid. De leden van de zogenaamde ‘elite’ in Den Haag en de mediamensen in Hilversum die dagelijks over hen berichten, zijn alleen maar met elkaar bezig. Dat maakt hen massamensen bij uitstek.
Mijn enige hoop is dat er een wérkelijke elite opstaat, een groep die zich niet conformeert, een groep die durft dwars te liggen. Mensen die open zijn, die het belang van het geheel zien en die daar ook naar leven. Misschien kan die werkelijke elite van dwarsdenkers vanuit oprechte idealen een nieuwe internationale orde scheppen.
De bestelbus is gestopt.
pakketje 2
Volgens mij hebben we onze bestemming bereikt. Wie weet wat er in ons zit en bij wie we terechtkomen. Misschien gaan wij de wereld wel vernieuwen.
pakketje 1
Ik help het je hopen. Op naar een nieuwe elite!
