Intentionaliteit – betekenis
Intentionaliteit is afgeleid van het Latijnse intentio, en kan vertaald worden als ‘aandacht’, ‘streven’ of ‘bedoeling’. In de middeleeuwse traditie van de scholastiek werd het gebruikt om een wilsdaad aan te duiden. De moderne filosofische definitie is anders, maar heeft nog altijd met aandacht te maken: ergens op gericht zijn.
Het begrip wordt vooral geassocieerd met de fenomenologie van Edmund Husserl (1859-1938) waarin het bewustzijn centraal staat. Hoe de wereld verschijnt aan ons bewustzijn ziet hij als het uitgangspunt voor kennis. Er is dus een bepaalde koppeling tussen ons bewustzijn en de externe wereld. Die link beschrijft Husserl als intentionaliteit, een begrip dat hij leent van zijn leermeester Franz Brentano: bewustzijn is altijd ergens op gericht; we zijn bewust van iets.
Stromingen binnen de philosophy of mind gebruiken intentionaliteit ook om woordbetekenissen en mentale toestanden te omschrijven. Zo ontleent het woord ‘tafel’ haar betekenis aan haar gerichtheid op tafels die we in de werkelijkheid aantreffen, en staat de mentale toestand ‘pijn’ in relatie tot een botsing met die fysieke tafel.
Meer lezen over filosofie? Schrijf je in voor de gratis nieuwsbrief:
