Als het goed is, praat niet alleen de docent in een filosofieles, maar praten vooral ook de leerlingen. Dat heeft veel voordelen. Ten eerste zijn de leerlingen met meer, zodat je meer perspectieven hoort dan alleen dat van de docent. En hoe meer verschillende perspectieven, hoe meer je aan het denken wordt gezet. Ten tweede is het voor leerlingen vaak interessanter wat hun medeleerlingen denken dan wat hun docent denkt. Ten derde is het een goede oefening om je gedachten hardop in een klas te vertellen, omdat je ze dan goed onder woorden moet brengen en er reactie op krijgt.
Volgens Hannah Arendt (1906-1975) is denken dialogisch van aard. Ook als die dialoog alleen in je eigen hoofd gevoerd wordt. Als je veel dialogen gevoerd hebt met anderen, en op die manier bent tegengesproken en verbeterd, maar hopelijk ook aangemoedigd en aangevuld, word je ook beter in de dialoog voeren in je eigen hoofd. Dan bedenk je niet alleen argumenten die je standpunt verdedigen, maar kun je ook bedenken wat iemand er tegenin zou kunnen brengen. Dat geldt niet alleen voor leerlingen, maar voor alle mensen. Ga dus zoveel mogelijk in gesprek als je beter wil leren denken, het liefst met mensen die een ander perspectief hebben dan jij.
