Ad Verbrugge neemt Anton de Wit mee in een meanderend verhaal over de Nintendo Wii van zijn kinderen, de virtualisering van ons bestaan en de noodzaak van een ‘lijfelijke verbinding met iets of iemand’.
Ad Verbrugge heeft een Nintendo Wii gekocht. Voor zijn kinderen, hoor, voor kerst. Zijn zoon is er het dolst op, zoals zovele jongens. Maar, zo geeft de filosoof toe: hij vindt het zelf ook best een leuk apparaat. Zo nu en dan – ‘Dat soort dingen moet je een beetje beperken, vind ik’ – kun je Verbrugge senior en junior dus gezamenlijk door hun huiskamer in Leiden zien springen als ze een potje tennis spelen.
Dit artikel is exclusief voor abonnees
