Elke generatie staat op de schouders van de reuzen die haar voorgingen. Reuzen in de techniek, reuzen in de filosofie, reuzen in de wetenschap. Het is niet bedoeling dat we ons daar voortdurend bewust van zijn. Het beste doen we alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, een blik openen, een auto rijden, afval verwerken. Cultuur is een onbewuste acrobatische uitvoering op de schouders van voorgangers die ook deden alsof. Maar om te zorgen dat de reuzen uit het verleden niet gaan spoken in het heden is het goed om bij tijd en wijle stil te staan bij wat we opbouwen en wat we weggooien.
