Als het gaat om verworven vrijheden, kan het geen kwaad om terug te gaan naar de bron. Dat geldt ook voor de vrijheid van meningsuiting. Zo verdedigde GeenStijl zich tegen de oproep aan adverteerders om geen zaken te doen met de site: aantasting van vrijheid van meningsuiting.
Vrijheid. Het loont om de klassieker On Liberty van John Stuart Mill erbij te pakken, het boek dat zo belangrijk is voor het liberalisme. ‘Genius can only breathe freely in an atmosphere of liberty’, schrijft Mill. Hmm… is het een teken van genialiteit om over een vrouwelijke columnist te schrijven: ‘Ze loenst een beetje, geil bij het pijpen als ze mij aankijkt’? Ja, vrijheid van meningsuiting is voor een samenleving cruciaal, schrijft ook Mill. Maar met een reden: zonder vrijheid geen vooruitgang.
Maatschappelijke progressie is slechts mogelijk als dwarse, geniale geesten de ruimte krijgen. Zij bieden immers nieuwe ideeën, die ons uiteindelijk allemaal verder helpen. Maar hun wordt vaak het zwijgen opgelegd; door de staat, maar vaker nog door een rancuneuze meute die alles wat afwijkt de kop afhakt. Daarom verdienen ze bescherming.
Dat laatste is cruciaal – zeker in tijden van internet en sociale media, die de pavloviaanse bloedhondenmentaliteit van deze meute ten aanzien van alles wat afwijkt op ongekende wijze mobiliseren. De klassieke media, met die columnisten die het opnemen voor diversiteit dan wel gelijkheid, zijn allang niet meer de norm. Noch zijn sites als GeenStijl de brutale jongetjes die hun middelvinger opsteken naar de goegemeente. Ze hebben nu zelf de macht van het getal – en met macht komt verantwoordelijkheid. Dat roept op z’n minst gewetensvragen op. Er valt aardig wat geld te verdienen met hapklare brokken serveren aan een meute. Zet iemand voor schut – het liefst een vrouw, linksig, of kleurtje – en zie hoe die wordt verscheurd in commentaren.
‘Ik zou haar doen, in alle gaten.’
Kijk in de spiegel en vraag je af of dit vrijheid is.
Dit artikel is exclusief voor abonnees
