van my siel leer die retina oopgaan
daagliks – ’n duisend woorde
skroei my tot ’n nuwe tong
Ogen open, nog niet open
In de aangrijpende gedichtencyclus Land van genade en verdriet, geschreven tijdens de sessies van de Waarheids- en Verzoeningscommissie in Zuid-Afrika, weet de grote dichter Antjie Krog even de ziel te pakken – het thema van dit nummer. ‘Van mijn ziel leert de retina opengaan’: de ziel opent zelfs het netvlies. Open ogen gaan pas écht open.
Het is het verschil tussen argeloos de wereld in kijken, of gewetensvol. De ziel mag dan als christelijk fenomeen achterhaald zijn, als metafoor voor het geweten blijft ze krachtig. Ze dwingt een nieuwe taal te spreken, over schuld en vergeving; ze schroeit een nieuwe tong.
We zijn heel trots dat Antjie Krog – volgens velen een toekomstige Nobelprijswinnaar – de belangrijkste spreker is op Thinking Planet op 21 april. Ze is de verpersoonlijking van een zoektocht naar een nieuwe taal, die vooroordelen en onderdrukking heeft afgeschud en grenzen overwint. Ze doet dat met de kracht van poëzie en filosofie: ze schreef onder meer essays over ubuntu, de Afrikaanse filosofie die de gemeenschappelijkheid van mensen tot uitgangspunt neemt.
Dit is precies de missie van Thinking Planet, waar culturele diversiteit én binding vooropstaan. Die gemeenschappelijkheid is niet eenvoudig. Culturele verschillen zijn ook lang niet altijd te overbruggen, en dat hoeft ook niet. Maar een nieuwe, bezielde taal, die op z’n minst de mogelijkheid openhoudt om met elkaar in gesprek te blijven, is vooral nu cruciaal. Ik hoop dat u mee komt luisteren en praten.
Dit artikel is exclusief voor abonnees
