Er bestaan optimistische mensen die opnieuw beginnen tot hun levensfilosofie hebben gemaakt. Het soort dat hartstochtelijk trouwt, gaat scheiden en dan doodleuk nóg een keer met elkaar trouwt. Denk aan Richard Burton en Elizabeth Taylor. Daartegenover heb je de somberaar, type Søren Kierkegaard, die niet aan beginnen toekomt. Hij aarzelde dusdanig over zijn capaciteiten als partner dat hij niet trouwde met de liefde van zijn leven. Het twijfelen mag dan van grote filosofische waarde zijn, voor het praktische levensgeluk kan het je soms aardig in de weg zitten. Van relaties (doorgaan of niet) tot kinderen (wel of niet), van eten (wel of geen vlees) tot slapen (te veel of te weinig) – je kunt blijven wikken en wegen zonder dat dit helpt om knopen door te hakken.
Dit artikel is exclusief voor abonnees
