Niet zelden eist het zichtbare deel van een ding of handeling de betekenis op van het geheel. Een flat heet een flat omdat het een woning is die bestaat uit één vlakke (flat) woonlaag, maar we zijn de opeenstapeling van deze flats ‘flat’ gaan noemen. Taal krijgt betekenis in zijn gebruik, waardoor de oneigenlijke betekenis de lading vaak beter dekt dan de oorspronkelijke. Zo staat ‘put’ voor een buis in de grond die reikt tot aan schoon grondwater, maar we denken aan het sprookjesachtige bovenste deel ervan – met dakje, katrol en emmer. Bij ‘putje’ denken we vooral aan de afvoer voor vies water. Dat ook ‘uitgeput’, ‘in de put’ en ‘putten uit‘ (als in: uit de rijke geschiedenis van een woord) in hun uiteenlopende betekenissen teruggaan op de bodemloze buis, wijst erop dat ook een bron van ideeën wellicht geen bodem heeft. Een gedachte om hoop uit te putten.
