Vier mensen vertellen hoe ze mediteren. ‘Rationeel is het niet te bevatten.’
Beeld Sander Heezen
‘Het gaat om totale overgave aan het water’
‘Elke ochtend vroeg, zodra het licht is, ga ik in koud water. Eerst deed ik het thuis, in bad, nu in een duinmeertje.
Vierenhalf jaar geleden ben ik ermee begonnen. In de winter kwam ik tijdens het hardlopen een man tegen op blote voeten met alleen een T-shirt en zwembroek aan. Ik dacht dat hij ging zwemmen, maar hij vertelde dat hij de Wim Hof-methode deed. Een week later ging ik mee om het uit te proberen. Ik was meteen verslaafd.
Dit artikel is exclusief voor abonnees
De Wim Hof-methode is een totaalpakket. Het is een combinatie van meditatie door ademhaling, in alleen zwemkleding wandelen op blote voeten en je onderdompelen in (ijs)koud water. De totale meditatie doe ik op zaterdag in een groep; het koude water elke dag.
De eerste keer dat ik een filmpje zag van Wim Hof waarin hij vijftig meter onder ijs door zwom, dacht ik: deze man is gek. Maar ik was ook nieuwsgierig: hoe doet hij het? Nu weet ik dat het draait om ontspanning en ademhaling.
Tijdens het ademhalen voel ik tintelingen door mijn hele lijf en krijg ik warme wangen. Sommige mensen voelen niets, anderen gaan allerlei kleuren zien. Mijn blote voeten voelen tijdens het lopen alsof ze gemasseerd worden. Als ik daarna het water in ga, word ik één met de natuur. Ik voel me dan sterk, alsof ik alles aankan. Dat overweldigende gevoel neemt na verloop van tijd wel wat af, maar ik word nog steeds beter wakker en ik voel me de hele dag actiever en sterker.
Voor mij helpt de combinatie van de dagelijkse koudwatergewenning en tai chi ook tegen pijn, zowel fysiek als mentaal. Toen ik tien jaar geleden aan een ongeluk een whiplash overhield, waren al mijn spieren gespannen. Vooral mijn schouders deden veel pijn. Tai chi en de Wim Hof-methode leerden mij pas echt goed ontspannen.
Sommige mensen willen het koude water gewoon een keertje proberen om het van hun bucketlijst af te vinken, maar dat is niet de bedoeling. Als je het water in gaat moet je namelijk helemaal ontspannen zijn. Zijn je spieren nog aangespannen, dan krijg je het koud en ga je rillen en klappertanden. Dat loslaten vraagt oefening. Het gaat om totale overgave aan het water.’
‘Ik dacht dat spiritualiteit niet bij mijn cultuur hoorde’
‘Voor mij is yoga een vorm van meditatie. Omdat ik veel energie heb, gebruik ik mijn lichaam om mijn hoofd, met al die duizenden gedachtes, stil te krijgen. Veel mensen denken dat je het best stiltemeditatie kunt doen. Maar dat is misschien wel de moeilijkste vorm; het vraagt veel techniek. Ik doe zelf vooral aan oud-Afrikaanse yoga. Dit draait om eenheid creëren, eenheid in jezelf en met andere mensen – maar ook met God, de hogere intelligentie, of hoe je het ook wilt noemen.
Ik kwam in aanraking met yoga in een fase van mijn leven waarin ik alles had wat ik wilde, maar er geen voldoening uit haalde. Ik was pas 25 en dacht: is dit het leven? Het waren depressieve gedachten. Maar ik dacht ook: dit kan niet het leven zijn. Ik ging mezelf vragen stellen. Wie ben ik? Wat doe ik hier? Ik ben wel islamitisch opgegroeid, maar geloof ik wel echt in God?
Alles wat ik kende en had meegekregen vanuit mijn opvoeding en de maatschappij ben ik gaan afstoten. Ik ging nieuwe dingen uitproberen, zoals yoga. Het was eigenlijk het begin van een spirituele reis, maar toen voelde het vooral spannend. Ik dacht dat ik dingen deed die totaal niet binnen mijn cultuur of religie pasten. Wat als ik erachter zou komen dat God niet bestaat, hoe ga ik dan terug naar huis?
Toen ik voor het eerst Kundalini-yoga deed, begonnen mijn benen enorm te trillen. De yogi zei: “Dat is energie die vrijkomt.” Ik voelde nog niet echt iets, maar mijn lichaam reageerde wel op allerlei manieren. Ik ervoer dat we veel leren over en gericht zijn op de dingen buiten onszelf, bijvoorbeeld de technologie van onze smartphones, maar te weinig weten over ons diepere zelf, de technologie ín ons.
Nu ik in contact sta met mijn diepere zelf, kijk ik ook met andere ogen naar religie. Ik had eerder niet de indruk dat de islam, of andere religies, spiritueel waren. Zelf ben ik veganistisch. Maar ook halal eten begrijp ik nu als spiritueel concept. Hoe een dier zich heeft gevoeld bepaalt ook hoe jij je voelt als je het eet. Halal eten gaat dus niet over de slacht, maar over energieën die worden doorgegeven. Negatieve energie maakt je blind voor je bron, je schepper. Pas als je in contact staat met jezelf en energie laat stromen, word je onderdeel van het grotere geheel.’
‘Dolfijnen herinneren ons aan onze essentie’
‘Om met elkaar in verbinding te komen vinden we het heel normaal om hulpmiddelen te gebruiken, zoals een telefoon. Tijdens de Dolfijn en Walvis Activatie Meditaties doe je eigenlijk hetzelfde. Je gebruikt meditatie om in contact te komen met de energie van de dolfijnen en walvissen, om zo een diepere verbinding aan te gaan met jezelf.
Hoewel ik ook zwem met vrije dolfijnen, is het voor de meditatie niet nodig om in fysiek contact te staan met de dieren. Je kunt visualisatie- en andere technieken gebruiken om ze tijdens de meditatie uit te nodigen. Zoals ik het vormgeef, is het een geleide meditatie waarin we via ons lichaam eerst een innerlijke ontvangstruimte creëren. Met onze aandacht en intentie openen we ons dan voor de energie van dolfijnen en walvissen. Als aardse antennes stemmen we af op één zender of frequentie.
De energie van dolfijnen en walvissen is er een van eenheid en onvoorwaardelijke liefde. Ze hebben een oer-energie. Dat is niet gek; ze zijn al 50 miljoen jaar op aarde, veel langer dan mensen. Ze kennen geen egostructuren zoals wij en kunnen daarom liefdevol in contact treden, zonder oordeel.
Sinds acht jaar ben ik bewuster en actiever met hun energie gaan samenwerken. Dolfijnen waren altijd al mijn lievelingsdieren en tijdens een wereldreis, waarop ik verschillende soorten meditaties uitprobeerde, waren de dolfijnen plotseling in een meditatie aanwezig. Achteraf gezien was het een soort inwijding.
Voor sommige mensen lijkt dat misschien ongrijpbaar – rationeel is het ook niet te bevatten. Maar wanneer je in aanraking komt met andere energieën dan je gewend bent, wordt je ervaring rijker. Ik ervaar zelf onder andere meer liefde in de verbinding met mezelf, de mensen om me heen en de aarde. Mensen die deelnemen aan mijn meditaties geven aan dat ze zich gezien voelen; ze ervaren zachtheid en een open hart. Ook als deelnemers geen beelden van dolfijnen en walvissen zien in hun meditatie, ervaren ze toch een diepe rust en ontspanning die soms nog dagen kan doorwerken.
Dolfijnen en walvissen helpen ons herinneren aan wie we in wezen zijn en brengen ons in contact met onze essentie, ziel. Meditatie is een manier om dit herinneren te activeren in
ons dagelijkse leven. Het is alsof er nieuwe deuren worden geopend in jezelf, waardoor je je realiseert dat er oneindig veel meer mogelijk is.’
‘Ik voel me een schotelantenne die alle signalen opvangt’
‘Elf uur ’s ochtends. Ik zit op de bank, doe mijn oortjes in en zoek op mijn telefoon een meditatie van MindfulBizz, een organisatie die ik op de Zuidas leerde kennen. Ik heb altijd in de financiële sector gewerkt, op de effectenbeurs, bij een vermogensbeheerder en bij een bank. Ik was altijd bezig om me verder te ontwikkelen, met avondstudies en trainingen. Maar in mijn laatste functie voelde ik me erg ongelukkig; ik ervoer te veel stress en kwam niet tot mijn recht. Ik besloot: ik neem ontslag.
Dat was net voor de coronacrisis. Opeens zat ik thuis met zeeën van tijd. Ik begon met mediteren, vier of vijf keer per week. Ik ben ongedurig van aard, had nooit geduld voor twintig minuten niksdoen. Maar ik was toe aan een nieuwe stap, de next level. Ik zie mediteren als iets dat je moet trainen: je moet het vaak doen om diepgang te krijgen. Nog steeds gaat het niet vanzelf, ik moet me ertoe zetten.
De meditatie duurt twintig minuten en begint met ademhalingsoefeningen om verbinding te maken met je lichaam, om het te voelen. Ik ben rationeel ingesteld, zit altijd in mijn hoofd. Ik leer dat ik naar mijn lichaam kan luisteren – een eyeopener.
De band wordt stil. Ik moet me richten op omgevingsgeluiden. Zonder te interpreteren of er iets van te vinden. Ik hoor de koelkast. Een auto. Vogels in de tuin. Een vliegtuig – ik denk: vliegtuig, maar eigenlijk zou dat niet eens moeten, ik zou enkel het geluid moeten waarnemen. Ik voel me een schotelantenne die alle signalen probeert op te vangen.
Nu moet ik naar mijn gedachten kijken. Ze gewoon voorbij laten gaan in mijn hoofd. Zonder waardeoordeel. Ik merk dat ik dit ontzettend moeilijk vind. Ik krijg een gedachte, daar zit ik dan helemaal in, en pas na een tijdje merk ik: o ja, ik moet hem loslaten.
Waarom ik mediteer? Om een open blik te krijgen voor mijn eigen mogelijkheden. Mijn innovatieprocessen te verbeteren. Door te mediteren besef je dat je ook anders naar zaken kunt kijken, je ervaart meer ruimte in je denken. Je wordt je ervan bewust dat je heel vaak meteen al een oordeel hebt, ook over jezelf. Maar daardoor mis je veel.
Mediteren leidt hopelijk ook tot betere gesprekken. Ik merk dat ik vaak bevoordeeld ben of alleen maar zit te wachten om mijn eigen punt te maken. Ik wil beter leren luisteren.’
