Home Niemand zit te wachten op gehandicapt leven

Niemand zit te wachten op gehandicapt leven

Door Peter Leeuwenberg op 04 januari 2000

01-2000 Filosofie magazine Lees het magazine

Met belangstelling las ik het interview met cultuurfilosoof Wim Rietdijk over Eugenetica via abortus, euthanasie en gentechnologie. Rietdijk is in mijn ogen een moedig man, wel een beetje radicaal.

Dit artikel is exclusief voor abonnees

Dit artikel op Filosofie.nl is alleen toegankelijk voor abonnees. Met liefde en zorg werken wij iedere dag weer aan de beste verhalen over filosofie. Steun ons door lid te worden voor maar €4,99 per maand. Log in om als abonnee direct verder te kunnen lezen of sluit een abonnement af.

Het uitgangspunt dat er teveel mensen zijn is mijns inziens juist. In deze hongerende wereld vol wanbeleid is de zesmiljardste wereldburger geboren. Zowat verdubbeling in 50 jaren, waar moet dat heen. Aldous Huxley besefte al heel goed de mogelijkheden van humane selectie. De Nazi’s hebben de weerstand hiertegen nog meer vergroot. Blijft overeind dat de medische wetenschap (waar we blij mee zijn) mede verantwoordelijk is voor bevolkingsexplosies in de derde wereld en vervuiling van de genenpoel. Compensatie zal noodzakelijk blijken wil men de – overigens ongewilde – voortschrijdende ellende beperken. Daarom is nodig geboortebeperking, het recht op abortus en euthanasie. Kortom gecontroleerde voortplanting. Heikel punt: uiteraard zit niemand te wachten op (nieuw) gehandicapt leven. Behalve misschien in subculturen als gehandicapten zelf, zorgsector en de industrie eromheen. Dat mag ons er niet van weerhouden preventie te prediken (misschien ook wel te pleiten voor ontmoediging van neonatologie). We hebben immers al genoeg gehandicapten en er zullen er ook altijd genoeg bijkomen door ziekten en ongelukken. Wat is genoeg: alle lichamelijke, geestelijke en morele handicap die komt zonder dat we het konden voorkomen. Natuurlijk moet er voor die mensen goed worden gezorgd. De samenleving zal daar ook in financieel opzicht altijd de handen aan vol hebben. Bij onredelijk, uitzichtloos lijden dient euthanasie mogelijk te zijn. Omdat de problematiek op den duur een mer a boire wordt, zal voor zulk beleid vanzelf meer ruimte ontstaan. Dat zou al een hele verbetering zijn.
Op gentechnologie heb ik als leek geen zicht. Kan dat allemaal wel goed gaan. Hoe moet je regelen dat wetenschap een gelukkige wereld genereert? De mens(elijke situatie) is uitermate gecompliceerd en lijkt me niet zo redelijk, mijns inziens kan je veel doen, maar niet alles.