Home Marli Huijer: Muziektechnologie

Marli Huijer: Muziektechnologie

Door Marli Huijer op 02 maart 2016

Cover van 03-2016
03-2016 Filosofie magazine Lees het magazine

Mijn cd-speler is stuk. Er komen alleen nog losse flarden muziek uit. Een paar jaar geleden had de lade het al begeven en moest je hem met een fonduevork openen. Maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen hem weg te doen. De cd-speler hoort al meer dan de helft van mijn leven bij mijn bestaan. Daar kan geen mens tegenop. Het voelt alsof ik een oude jas die me altijd warmte bood bij het vuilnis zet. Als ik de cd-speler weggooi, doe ik een deel van mezelf weg.

Niet dat hij zo mooi is. Meer dan een blikkerige doos is het niet. Veel aandacht heeft hij ook nooit gekregen. Zodra de cd erin zat ging de kast waarin hij stond dicht. Maar het ding roept een heleboel herinneringen op. Mijn vader komt in beeld, begin jaren zeventig, enthousiast vertellend over een nieuwe muziektechnologie die de langspeelplaat overbodig zou maken. En opnieuw is het mijn vader die samen met mij de stad in gaat om onze eerste cd-speler te kopen. Het zou zijn laatste zijn, want zijn einde was nabij.

Na zijn dood kreeg ik het apparaat. De cd-speler is een van de weinige dingen die mijn vader nog levendig in de herinnering weten te roepen. Herinneringen zijn niet onbeperkt houdbaar. Zonder dingen die ze ondersteunen, vervagen ze, om uiteindelijk te verdwijnen. 
Naast herinneringen delen de cd-speler en ik emoties. In de tweeëndertig jaar dat we samenleefden, speelden we duizenden cd’s af. Van George Brassens tot Townes Van Zandt, van Édith Piaf tot Amy Winehouse, van Bert en Ernie tot 50 Cent. Geluk, verdriet, woede, melancholie – de cd-speler kon alle emoties aan. Hij vulde zich met ervaringen en verhalen, over feestjes waar een eerste zoen werd gegeven, over ruzies om de muziek die mocht worden gedraaid en over avondenlang genieten van een nieuwe cd-box. De speler wist zo een dicht netwerk te spinnen tussen mij en mijn huisgenoten, waarin het verschil tussen hem en ons minder werd naarmate hij langer bij ons was.

Wat zal er gebeuren als de cd-speler de deur uit gaat? Zullen met het apparaat de verhalen de schroothoop op gaan? Zelfs de achtergebleven cd’s kunnen dat niet voorkomen. Ik verlang ernaar om Hard Times van Gillian Welsch op te zetten en de emoties de vrije loop te laten. Maar nu de cd-speler alleen haperende geluiden produceert, zit dat er niet in.

Dit artikel is exclusief voor abonnees

Dit artikel op Filosofie.nl is alleen toegankelijk voor abonnees. Met liefde en zorg werken wij iedere dag weer aan de beste verhalen over filosofie. Steun ons door lid te worden voor maar €4,99 per maand. Log in om als abonnee direct verder te kunnen lezen of sluit een abonnement af.