Fotografie: Merlijn Doomernik
Hella Godee (29) is filosoof en theatermaker bij Collectief Walden.
‘Ik vertrok naar Oostenrijk om schaapherder te worden. Ik was 22. Zelden heb ik me in mijn leven zo vrij gevoeld. Mijn bachelor filosofie had ik afgerond. Met mijn master was ik na negen weken gestopt. En voor het eerst had ik een grote liefde verloren. Ik moest veel denken aan de val-ervaring van Kierkegaard: de totale overgave als je springt en je niet weet of je opgevangen wordt en waar je terechtkomt. Mijn toekomst lag zo open. Dat kon me vroeger beangstigen, maar nu voelde ik dat je ook vertrouwd kunt raken met dat ongewisse.
Ik liep mee met een schaapherder. Om kwart over vijf werden de schapen meestal wakker en gingen we op pad. Na een dag lopen zochten we een plek voor de kudde. Als het donker werd, hield de dag op. In de nabijheid van de natuur leven vond ik in positieve zin iets heel bescheidens hebben. Ik voelde me opeens heel erg thuis in de wereld. Toen viel me pas op hoe vaak we als mensen de werkelijkheid naar onze hand zetten. Die rol van heerser heeft ook iets heel geïsoleerds en maakt ons in existentiële zin eenzaam.
Ik had Life’s Philosophy van de Noorse filosoof Arne Naess mee. Hij schrijft dat alle organismen op aarde hetzelfde recht hebben op zelfrealisatie. Met zo’n democratie voor alle levende wezens staan we als mens niet zo alleen boven op die eenzame berg. Naess combineert analytische filosofie met een meer holistisch gedachtegoed. Ik was nooit dapper genoeg om te bedenken dat die twee samen kunnen. Daarna voelde ik me verplicht om iets te doen met mijn hart voor natuur en voor filosofie. Dat werd Collectief Walden. Ik kon het me niet meer veroorloven om een fijn en teruggetrokken bestaan op te bouwen.’
Dit artikel is exclusief voor abonnees
