Het is altijd nu. Dat klinkt misschien triviaal, maar het is de waarheid. Vanuit neurologisch oogpunt is het niet helemaal waar, aangezien onze geest uit verschillende lagen bestaat. Maar als bewuste ervaring is het wel waar. De werkelijkheid van je leven is altijd nu. En dit beseffen is bevrijdend, zo zullen we zien. Sterker nog: ik denk dat niets belangrijker is om te begrijpen wanneer je gelukkig wilt zijn in deze wereld.

Toch vergeten we deze waarheid het grootste deel van ons leven – we zien haar over het hoofd, slaan voor haar op de vlucht, verwerpen haar. En het erge is dat we daar nog in slagen ook. We slagen erin om niet gelukkig te zijn terwijl we ons best doen om gelukkig te worden. We vervullen de ene na de andere wens, verdringen onze angsten, zijn uit op pleziertjes en deinzen terug voor pijn – en voortdurend vragen we ons af hoe we de hele santenkraam in stand kunnen houden. Het gevolg is dat we veel minder tevreden zijn dan we zouden kunnen zijn. We waarderen vaak pas wat we hebben als we het weer kwijt zijn. We hunkeren naar ervaringen, dingen en relaties, en als we die eenmaal hebben, vervelen ze ons al snel weer. En toch blijven we hunkeren. Ik spreek uit ervaring, uiteraard.