Aan lef ontbreekt het Henk van der Waal niet, getuige de radicale wijze waarop hij de ‘denkervaring’ van het onbestemde analyseert. Aan originaliteit, consistentie en kennis van de filosofiegeschiedenis helaas wel.
Waar moet de filosofie zich mee bemoeien? Met alles, met het meeste, bijna nergens mee, of met Niets?
Moderne analytische filosofen vinden bijvoorbeeld dat de filosofie moet aansluiten bij de wetenschap, of daar zelfs een verlengstuk van is. Filosofen kunnen vragen over kennis, taal en moraal verhelderen, en soms zelfs beantwoorden, maar hebben niets te zoeken in ‘wat niet gezegd kan worden’. Daar staan andere filosofen tegenover, die menen dat de taak van filosofie nu juist ligt aan – of zelfs voorbij – de grenzen van logica en wetenschap. Ze heeft dan een therapeutische taak, door ons te verlossen van de dwalingen die ons denken beheersen, zoals ‘Zijnsvergetelheid’ (Heidegger) of ‘beheksing door de taal’ (Wittgenstein).
Dit artikel is exclusief voor abonnees
