Home Bert Keizer: Doodbrenger

Bert Keizer: Doodbrenger

Door Bert Keizer op 04 mei 2017

Cover van 05-2017
05-2017 Filosofie magazine Lees het magazine

Over doodgaan hoor je vaak: kan wel erg wezen en zo, maar NIET sterven, NOOIT doodgaan, dat is nog veel erger, wist je dat? Besef je dat wel? 

Klinkt als: opgehangen worden is natuurlijk heel akelig, maar wat denk je van verbranden? De vergelijking moet er denk ik toe leiden dat je van ophangen gaat zeggen dat dat eigenlijk best meevalt. Maar nadat mij is uitgelegd dat niet doodgaan veel erger is, heb ik nog steeds niet het gevoel dat doodgaan daardoor een makkie is geworden.

Ja, we hebben het weer over Mister D. ‘Voltooid leven’ is het nieuwe probleem. Mag je, op hoge leeftijd (maar niemand weet hoe hoog) een keer zeggen dat je niet verder wilt? Dat er niks meer bij kan? Ook al kun je nog tennissen, schaken, lezen, lopen, de trein pakken, internetten, koken en bij goed weer op tijd de wc bereiken? 

Het leukst vond ik een opmerking in de Volkskrant van Grunberg: ‘De mens heeft niet om het leven gevraagd. De gedachte dat leven en dood maakbaar zijn is een ontkenning van het noodlot, en precies dat is gevaarlijke hoogmoed.’ Als het om ‘het leven’ gaat, begrijp ik wel wat hij bedoelt, maar dat de dood niet maakbaar is lijkt me een onhoudbare stelling. In ons land blijkt hij elk jaar ongeveer 5000 keer maakbaar bij euthanasie en zo’n 1500 keer in geval van zelfdoding. En wereldwijd, maar met heel andere middelen en onder veel ellendigere omstandigheden, is het tegendeel vele duizenden keren aantoonbaar. 

U leest ook weleens een biografie, en zo niet, dan ziet u voldoende biografieën in wording om u heen. En wat dan opvalt is dat de persoon in kwestie het laatste jaar, of de laatste jaren, beter had kunnen overslaan. Eigenlijk gaan mensen maar zelden precies op tijd dood. Dus als je eerder wilt dan het lot voor je wil regelen, dan is daar op goede grond veel voor te zeggen. 

Ik geloof echter niet dat de overheid zich hiermee moet bemoeien via Stervensbegeleiders die speciaal opgeleid zijn om de Voltooidheid van uw leven vast te stellen. In het beoogde voorstel komt er zelfs nog een Tweede Stervensbegeleider, of Doodbrenger eigenlijk, die dubbelcheckt of de Voltooiing een feit is. Ik ben wel benieuwd naar die opleiding, en ook naar de vraag waar ze de dodelijke medicatie vandaan moeten halen, want ze zullen hun klanten toch geen stuk touw overhandigen, neem ik aan.
  
Overigens is dit allemaal volstrekt overbodig. De NVVE geeft haalbaar advies over humane zelfdoding, en anders koop je het boek Uitweg van Boudewijn Chabot. 

Dit artikel is exclusief voor abonnees

Dit artikel op Filosofie.nl is alleen toegankelijk voor abonnees. Met liefde en zorg werken wij iedere dag weer aan de beste verhalen over filosofie. Steun ons door lid te worden voor maar €4,99 per maand. Log in om als abonnee direct verder te kunnen lezen of sluit een abonnement af.