Hoe gewoon is het menselijk gewoon? Coen Simon en Bianca Sistermans kijken eens goed in woord en beeld. Dit keer: woelen.
De schrijver Georges Perec (1936-1982) noemde het bed terecht ‘de individuele ruimte bij uitstek’. Al lijkt de kist hierin misschien radicaler, aan gene zijde kun je het individu natuurlijk niet meer verantwoordelijk houden voor de ruimte die het inneemt. Het zien van een bed of een slaapkamer wekt vrijwel meteen een symbolische sluimer die ons beelden voorlegt van dromen, verlangens en het onderbewuste. Maar wie goed kijkt naar de plek van handeling snapt dat de socioloog en antropoloog Marcel Mauss (1872-1950) liggen en slapen beschreef als lichaamstechnieken, waarvan woelen een onmiskenbaar instrument is.
