De middeleeuwse eigenliefde was een liefde voor zichzelf door de ogen van God. Je gaf jezelf over aan God waardoor je via de eigenliefde ook kon geven om je naasten. Een constructie die volledig steunt op het vertrouwen in God, jezelf en de ander. In de moderne liefde, die ook claimt dat je eerst van jezelf moet houden om van een ander te kunnen houden, gaat niets ons nog te boven. Zelfvertrouwen moest daarom ingeruild voor zelfontplooiing.
Er is niemand die zegt dat vertrouwen beter is dan controleren als hij een drukke kruising oversteekt of als de buit voor het grijpen ligt. Alleen mist het oog van de bewakingscamera de warmte van het toeziend oog van iemand die over ons waakt.
