Home Lezersenquête: profielen van verwonderaars

Lezersenquête: profielen van verwonderaars

Door Roeliene Bos op 27 juni 2016

Lezersenquête: profielen van verwonderaars
Cover van 07/08-2016
07/08-2016 Filosofie magazine Lees het magazine

Selma de Mink (Wetenschapper)

‘Mensen hebben vaak het beeld van een eenzame wetenschapper op een zolderkamer die iets ontdekt met een telescoop, maar in de praktijk is iets ontdekken niet zo romantisch. Je schrijft vooral e-mails en analyseert data en grafieken. Toch is er aan verwondering geen gebrek. Ik hou me nu zo’n tien jaar bezig met dubbelsterren; dat zijn twee sterren die om elkaar heen draaien. Onlangs ontdekten we een zeer zeldzaam exemplaar. We zagen al een tijdje een lichtstipje met onze telescoop, maar de echte ontdekking was begrijpen wat dat stipje licht betekent. Via metingen kwamen we erachter dat de twee sterren zo dicht bij elkaar staan dat ze elkaar “zoenen” en gezamenlijk materiaal delen. Het was de zwaarste dubbelster in zijn soort: zestig keer zwaarder en 100.000 keer helderder dan onze eigen zon. Zelfs voor sterrenkundigen is dat moeilijk voor te stellen. Ik verwonder me als ik besef wat we ontdekt hebben. Wanneer sterren sterven, slingeren ze al hun materiaal – waaronder zuurstof – de ruimte in. De zuurstof die ik adem komt dus uit het binnenste van onze sterren. Ik ben een hardcore wetenschapper en absoluut niet religieus, maar als ik besef dat we allemaal onderdeel zijn van de kosmos voel ik een diepe verwondering. Het is bijna een religieuze ervaring.’


Tjits van der Kooij (Kunstenaar)

‘Verwondering is voor mij een vorm van vervreemding. Ik voel me niet voortdurend vervreemd van mijn omgeving, maar vaak welt de gedachte op dat ik een individu ben en per definitie anders ben dan de rest. Als ik me realiseer dat ik alleen maar ik ben, krijg ik een eenzaamheidsgevoel. Als dat gevoel me spontaan overvalt, voel ik me verwonderd. Die vervreemding is een thema in al mijn schilderijen, zo ook in het schilderij van het lege perron van station Amsterdam-Zuid. Ik heb een distantie gecreëerd met een nadrukkelijk lineair perspectief; dat benadrukt mijn rol als buitenstaander. Er komen ook nooit mensen voor in mijn schilderijen; ik vind dat het sterker werkt als je je realiseert dat jij de enige bent die dit ziet. Het idee om lege perrons te schilderen kreeg ik op het busstation van Amstelveen, een lelijke overdekte plek, midden in het winkelcentrum. Het is een knooppunt, bedoeld om connectie te maken, maar dat voelde ik juist niet. Ik voelde me vervreemd van mijn omgeving. Ik krijg dat gevoel ook als ik in de natuur loop. Ik ben dan geen onderdeel van het bos, maar ik ben er te gast. Het verschil met de eenzaamheid die ik voel op het verlaten treinstation, is dat die eenzaamheid met mensen te maken heeft. De vervreemding is ongemakkelijker als je je realiseert dat je vreemd bent aan je eigen soortgenoten.’


Joyce van Maaren (Moeder)

‘Met vijf kinderen, van wie vier met autisme, is er genoeg om je over te verwonderen. Toen ze de diagnose kregen, werd ik gedwongen om na te denken over wat “normaal” eigenlijk inhoudt. Misschien zijn mijn kinderen wel normaal en is de rest van de wereld vreemd. Autisme dwong mij om niet langer in hokjes te denken. Ik erken dat autisme een forse beperking is, maar mijn kinderen zijn zoveel meer dan dit label. Ik merk dat mensen vaak een oordeel hebben als ze het woord “autisme” horen, maar als je leert je te verwonderen, oordeel je niet meer. Verwonderen doe je namelijk in het moment; je denkt dan niet aan de toekomst en het verleden. Zulke momenten heb ik in mijn gezin genoeg, zelfs zoveel dat ik er het boek Een gezin met autisme over schreef. Vooral de talenten van mijn kinderen zijn een niet-aflatende bron van verwondering. Een van mijn zoons heeft laatst met de hand leren handschoenen gemaakt. De naden lijken wel met een machine gestikt, zo kaarsrecht zijn ze. Om zo goed mogelijk voor ze te zorgen, heb ik besloten om thuis te blijven als huismoeder. Sommige mensen denken dat mijn leven hierdoor saai is, maar het tegendeel is waar. Geen dag is hetzelfde. Als je leven als huismoeder wel saai is, dan ben je wellicht gestopt met je te verwonderen. Elke dag heeft mooie en nieuwe dingen in zich.’

Dit artikel is exclusief voor abonnees

Dit artikel op Filosofie.nl is alleen toegankelijk voor abonnees. Met liefde en zorg werken wij iedere dag weer aan de beste verhalen over filosofie. Steun ons door lid te worden voor maar €4,99 per maand. Log in om als abonnee direct verder te kunnen lezen of sluit een abonnement af.