De klas is nog nooit zo rustig geweest. Ik kijk naar de stilzittende kinderen met hun oogjes gesloten. Net, in het begin, waren ze nog onwennig, maar met de duidelijke missie om de buikademhaling te voelen, kan iedereen zich nu ontspannen en concentreren.
‘Als je merkt dat je gedachten afdwalen, dan zeg je even ‘stop’ tegen ze, en dan probeer je weer je lichaam te voelen’, zeg ik. Ik lijk wel een goeroe! Voordat ik hardop begin te lachen om mezelf, adem ik zelf even diep met ze mee. Nog een paar keer in…. en uit…..
Dan zeg ik op rustige toon: ‘Doe maar allemaal je ogen weer open.’
De uitdrukkingen wisselen. Sommigen lijken verbaasd, anderen opgewekt. ‘Is het mogelijk om aan niets te denken?’
‘Nee! Er was eigenlijk steeds wel een gedachte. Ik dacht gewoon aan andere dingen. En toen zei u dat ik stop moest zeggen…’ begint Peter.
‘Ja dat had ik ook’, zegt Chantal, ‘ik was aan het dromen!’
‘Is het niet mogelijk om bijvoorbeeld tien seconden even helemaal aan niets te denken?’
Weifelend schieten een paar vingers de lucht in.
‘Jawel, ik dacht bijvoorbeeld niet aan iets anders. Maar ik voelde mijn buik, maar dan dacht ik ook meteen “daar zit mijn dikke buik en nu is die weer dun”.’
‘Je kunt nooit aan niets denken, alleen als je heel diep slaapt en niet droomt.’ De klas knikt instemmend.
‘Maar waarom niet dan?’ vraag ik.
‘Het gaat automatisch,’ weet Rosalie. ‘Je hoofd is een soort radio die je niet uit kunt zetten.’
‘Er is altijd wel wat!’ roept Joachim. ‘Nu zit je in de klas en dan denk je aan de les, en straks denk je ‘Oh ik ga voetballen’ en dan denk je aan hoe je naar huis moet lopen.’
De slimme Rosalie mengt zich erin. ‘Je kunt wel aan het niets denken. Je weet wel, het woordje “niets”. Maar dan denk je eigenlijk toch weer wel aan iets!’
De beurt gaat naar Abdel. ‘Ik denk wel dat het kan.’ Hij praat zachtjes en om de één of andere reden wil iedereen het graag horen. De klas is even stil en ik vermoed dat iedereen nog eens de mogelijkheid overweegt dat het toch kan. ‘Misschien kun je wel de radio even op pauze zetten.’
Dit artikel is exclusief voor abonnees
