Ik kan voor een groot deel meegaan met de ideeën van de heer Rietdijk. Ik kan het met hem eens zijn dat er een morele orde is en dat het is goed om te streven naar optimalisering van geluk. Dat ouders van een ongewenst kind voor de optimalisering van het geluk de keus moeten krijgen om in overleg met een arts het kind vlak na de geboorte te doden, vind ik een relevante vraag die volgt op de mogelijkheid om abortus te plegen.
Dit artikel is exclusief voor abonnees
Bij de mogelijkheid tot het doden van een pas geboren kind maakt Rietdijk echter onderscheid tussen hoogstaande mensen en zwaar gehandicapte mensen. Mijn belangrijkste bezwaar hiertegen is dat dit een schending is van de mensenrechten. Iedereen heeft evenveel recht op leven. Bij abortus wordt niet van dit grondrecht afgestapt, want abortus mag gepleegd worden op elk ongewenst kind, gezond of gehandicapt. Waarom zou je na de geboorte wel onderscheid maken? Hiervoor kan hij in het interview in ‘Humane Selectie’ geen enkele wetenschappelijke reden geven. Hij grijpt in dit verband meermalen terug op de enquête van het Sociaal en Cultureel Planbureau, waaruit blijkt dat 54 % van de Nederlanders vindt dat als er een zwaar gehandicapt kind wordt geboren, de ouders het recht moeten hebben daar euthanasie op te laten plegen. Was de vraagstelling anders geweest: ‘Vindt u dat gezonde kinderen meer recht hebben op leven dan gehandicapte kinderen?’, dan had het merendeel van de ondervraagden wellicht ‘nee’ geantwoord. Los daarvan zegt het feit dat een meerderheid het met een stelling eens is niks over het gelijk van die stelling. Iedereen heeft evenveel recht op leven. Rietdijk komt met geen enkel steekhoudend argument waarmee hij het tegendeel bewijst. De discussie over het al dan niet mogen doden van een pasgeboren kind mag dus niet betrekking hebben op slechts één specifieke groep kinderen, maar moet betrekking hebben op alle ongewenste kinderen in het algemeen.
