Zeer gedetailleerd beschreef Simone de Beauvoir het sterven van haar moeder.  Niet omdat ze dacht dat het verliezen van je moeder zo’n unieke ervaring is. Integendeel, De Beauvoir wilde juist schrijven over de dingen die iedereen meemaakt, waar iedereen mee worstelt.

'Elke smart verscheurt, maar wat het ondraaglijk maakt, is dat de mens die deze smart ondervindt zich gescheiden voelt van de rest van de wereld; gedeeld houdt smart tenminste op een verbanning te zijn... Dit is naar mijn idee een van de essentiële taken van de literatuur, het maakt haar onvervangbaar: de eenzaamheid te boven komen die wij allen gemeen hebben maar die ons vreemden voor elkaar maakt.'

(uit: Alles welbeschouwd)