Nietzsche schrijft ergens dat het vergeten een voorwaarde is om in het heden te kunnen leven. Het lijkt of de hoofdrolspelers van de knappe film Eternal Sunshine of the Spotless Mind zich deze gedachte eerst eigen hebben gemaakt om haar later met kracht te verwerpen en uiteindelijk toch voorzichtig maar genuanceerd te omarmen.
Dit artikel is exclusief voor abonnees