Vanaf het moment dat filmpjes van zielige, dorstige en halfverbrande koalabeertjes de media domineerden, ging de Nederlandse geldkraan open en begonnen we ruimhartig te doneren aan het door ongekend felle bosbranden geteisterde Australië.

Helaas doneren we niet om een schonere, groenere wereld te bewerkstelligen, maar omdat we ons geconfronteerd zien met hartverscheurend (dieren)leed. In Australië zelf gaan boze inwoners de straat op om te ageren tegen het klimatologische wanbeleid van hun eigen regering. Want ook al probeerde de Australische premier Scott Morrison schandelijk lang vol te houden dat de immense vlammenzee niets te maken heeft met menselijk handelen, die boodschap is niet meer houdbaar. In Australië niet, in ons land niet, nergens niet. Onze verhouding met de natuur is nu eenmaal ernstig verstoord en de gevolgen daarvan merken we steeds meer.