Wie medelijden heeft, lijdt zelf ook. Dat is niet alleen de implicatie van het woord. Het is ook ondenkbaar om je welk gevoel dan ook voor te stellen zonder het te voelen. Maar hoeveel lijden we als we meelijden? Je bent geneigd te denken minder dan het primaire lijden, waarvan het medelijden is afgeleid. Maar ‘geen enkel “wij” mag als vanzelfsprekend worden aangenomen,’ schrijft Susan Sontag, ‘wanneer die “wij” naar de pijn van anderen kijken.’ We weten niet hoe de ander zich voelt. We lijden mee, maar in sommige gevallen lijden we meer. Bij zelfmedelijden sowieso. We hebben medelijden met onszelf omdat ons lijden ons blijkbaar niet afdoende in de greep heeft.

Filosofie is hetzelfde anders zien. Coen Simon en Bianca Sistermans kijken nog eens goed in woord en beeld.